Ik droeg nog kleine kleren ,en ik lag
Lang - uit met moeder in de warme hei ,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ik in de wolken zag.
En ik riep: Scandinavië, en : eenden
Daar gaat een dame,schapen met een herder,-
De wond'ren werden woord en dreven verder,
Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende
Toen kwam de tijd dat 'k niet meer naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol wolken hing
Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek
-Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide,
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf ,en zie in het verschiet
De verse wolken waarom moeder schreide
Martinus Nijhoff
1 comment:
Gent.ma Marjolein, per me resti sempre la più grande artista!Indimenticabile il corso a Verona da Agostina. Ho spesso applicato la tua tecnica ricordandoti sempre con grandissima ammirazione. Grazie. Giulia Rizzo
Post a Comment